خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲۶

آن سنگ‌دلی و سیم دندان که بدی

ز آن خوشتری ای شوخ زبان دان که بدی

در کار توام هزار چندان که بدم

در خون منی هزار چندان که بدی