خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۶

ای گشته به نور معرفت ناظر خویش

آشفته مکن به معصیت خاطر خویش

چون نفس تو می‌کند به قصد ایمان را

باید که شوی به جان و دل حاضر خویش