خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۶

ساقی رخ من رنگ نمی‌گرداند

ناله ز دل آهنگ نمی‌گرداند

باده چه فزون دهی چو کم فایده نیست

کن سیل تو این سنگ نمی‌گرداند