فنودی » گزیدهٔ اشعار » شمارهٔ ۲ - وفای گلرخان

با آنکه از کف داده ام نقد وصال یار را

نتوانم از خاطر برم آن طلعت گل نار را

قسمت نگر طالع ببین از باغ وصل آن صنم

نا اهل دامن پر زگل، من برده زخم خار را

عهد و وفا بستن مرا بیهوده بشکستن چرا

عشاق را خستن چرا، بنواختن اغیار را

آن کو وفا از گلرخان دارد طمع ماند بدان

از سنگدل خواهد همی وز قعر دریا نار را