بسم االله الرحمن الرحیم
أَ رَأَیْتَ اَلَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ (۱) فَذٰلِکَ اَلَّذِی یَدُعُّ اَلْیَتِیمَ (۲) وَ لاٰ یَحُضُّ عَلیٰ طَعٰامِ اَلْمِسْکِینِ (۳) فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ (۴) اَلَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاٰتِهِمْ سٰاهُونَ (۵) اَلَّذِینَ هُمْ یُرٰاؤُنَ (۶) وَ یَمْنَعُونَ اَلْمٰاعُونَ (۷)
بنام خدای بخشاینده مهربان
آیا دیدی آن را که تکذیب می‌کند روز جزا را (۱) پس اینست که بجفا میراند یتیم را (۲) و ترغیب نمی‌کند بر طعام دادن درویش (۳) پس وای مر نماز گذارندگان ریایی (۴) آنها که ایشان از نماز خود سهوکنندگان بیخبرانند (۵) آنان که ایشان ریا می‌کنند (۶) و منع می‌کنند زکاة را (۷)
دیدی آیا ای محمّد (ص) آنکه را
می کند تکذیب بر یوم جزا
اوست پس آن کس که دفع از خود کند
مر یتیمان را به قهری بس اشد
نی کند تحریص کس را ز انغمار
خود بر اطعام مساکین هیچ بار
بس بود رنج و عذاب آن را که باز
می گذارد از ریاء مانا نماز
وآن بود ابن اُبی و اصحاب او
هر منافق یا به گاه جستجو
وآن کسان که از نماز خویشتن
غافلند و بی خبر در هر زمن
وآن کسان که می کنند ایشان ریاء
در عمل ها از پی مدح و ثناء
مدحشان گویند یعنی تا که خلق
جز ریاء بر تن نپوشند ایچ دلق
مانعند ایشان هم از مال زکات
جمله در نارند اهل این صفات
هر که منع خیری از مردم کند
راه و رسم مردمی را گم کند
آدم آن باشد بدون امتناع
که بنی آدم برد زو انتفاع
ور رسد بر مردمان از وی ضرر
تو مخوانش آدم، دد است آن جانور