صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۴۶- سوره الاحقاف » ۴- آیات ۱۷ تا ۲۰

وَ اَلَّذِی قٰالَ لِوٰالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُمٰا أَ تَعِدٰانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتِ اَلْقُرُونُ مِنْ قَبْلِی وَ هُمٰا یَسْتَغِیثٰانِ اَللّٰهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اَللّٰهِ حَقٌّ فَیَقُولُ مٰا هٰذٰا إِلاّٰ أَسٰاطِیرُ اَلْأَوَّلِینَ (۱۷) أُولٰئِکَ اَلَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ اَلْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ اَلْجِنِّ وَ اَلْإِنْسِ إِنَّهُمْ کٰانُوا خٰاسِرِینَ (۱۸) وَ لِکُلٍّ دَرَجٰاتٌ مِمّٰا عَمِلُوا وَ لِیُوَفِّیَهُمْ أَعْمٰالَهُمْ وَ هُمْ لاٰ یُظْلَمُونَ (۱۹) وَ یَوْمَ یُعْرَضُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا عَلَی اَلنّٰارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّبٰاتِکُمْ فِی حَیٰاتِکُمُ اَلدُّنْیٰا وَ اِسْتَمْتَعْتُمْ بِهٰا فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذٰابَ اَلْهُونِ بِمٰا کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِی اَلْأَرْضِ بِغَیْرِ اَلْحَقِّ وَ بِمٰا کُنْتُمْ تَفْسُقُونَ (۲۰)

و کسی که گفت مر والدینش را اف مر شمار دو تا را آیا وعده می‌دهد مرا که بیرون آورده می‌شوم و بتحقیق در گذشتند قرنها از پیش من و آن دو تا استغاثه می‌کردند بخدا وای بر تو ایمان آور بدرستی که وعده خدا حق است پس می‌گفت نیست این مگر افسانه‌های پیشینیان (۱۷) آنها آنانند که که ثابت شد بر ایشان سخن در امتانی که در گذشتند از پیش ایشان از جن و انس بدرستی که ایشان بودند زیانکاران (۱۸) و برای هر یک مرتبه‌هاست از آنچه کردند و تمام می‌دهد ایشان را کرده‌هاشان و ایشان ستم کرده نمی‌شوند (۱۹) و روزی که عرض کرده می‌شوند آنان که کافر شدند بر آتش بردید پاکیزه‌هاتان را در زندگیتان در دنیا و تعیش کردید بآن پس امروز جزا داده می‌شوید عذاب خواری را بسبب آنچه بودید سرکشی می‌کردید در زمین بناحق و بسبب آنچه بودید که فسق می‌کردید (۲۰)