صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۲۰- سوره طه » ۱۵- آیات ۱۳۰ تا ۱۳۵

فَاصْبِرْ عَلیٰ مٰا یَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ اَلشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهٰا وَ مِنْ آنٰاءِ اَللَّیْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرٰافَ اَلنَّهٰارِ لَعَلَّکَ تَرْضیٰ (۱۳۰) وَ لاٰ تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلیٰ مٰا مَتَّعْنٰا بِهِ أَزْوٰاجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ اَلْحَیٰاةِ اَلدُّنْیٰا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَ رِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَ أَبْقیٰ (۱۳۱) وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاٰةِ وَ اِصْطَبِرْ عَلَیْهٰا لاٰ نَسْئَلُکَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُکَ وَ اَلْعٰاقِبَةُ لِلتَّقْویٰ (۱۳۲) وَ قٰالُوا لَوْ لاٰ یَأْتِینٰا بِآیَةٍ مِنْ رَبِّهِ أَ وَ لَمْ تَأْتِهِمْ بَیِّنَةُ مٰا فِی اَلصُّحُفِ اَلْأُولیٰ (۱۳۳) وَ لَوْ أَنّٰا أَهْلَکْنٰاهُمْ بِعَذٰابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقٰالُوا رَبَّنٰا لَوْ لاٰ أَرْسَلْتَ إِلَیْنٰا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ آیٰاتِکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزیٰ (۱۳۴) قُلْ کُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحٰابُ اَلصِّرٰاطِ اَلسَّوِیِّ وَ مَنِ اِهْتَدیٰ (۱۳۵)

پس صبر کن بر آنچه می‌گویند و تسبیح کن بستایش پروردگارت پیش از برآمدن آفتاب و پیش از فرو شدنش و از ساعتهای شب پس تسبیح کن و اطراف روز باشد که تو خوشنود شوی (۱۳۰) و نه‌گشای بخواهش البته دو چشمت را بسوی آنچه کامیاب کردیم بآن اصنافی را خوشی زندگانی دنیا تا مفتون سازیمشان از آن و روزی پروردگار تو بهتر و پاینده‌تر است (۱۳۱) و امر کن کسانت را بنماز و صبر کن بر آن نمی‌خواهیم از تو روزی ما روزی می‌دهیم ترا و انجام نیک مر پرهیزگاران راست (۱۳۲) و گفتند چرا نمی‌آورد ما را آیتی از پروردگارش آیا نیامد ایشان را حجّت آنچه بود در کتابهای نخستین (۱۳۳) و اگر آنکه هلاک می‌کردیم ایشان را بعذاب از پیش آن هر آینه می‌گفتند پروردگار ما چرا نفرستادی بما رسولی پس پیروی می‌کردیم آیتهای ترا پیش از آنکه خوار شویم و رسوا گردیم (۱۳۴) بگو هر منتظریم پس انتظار کشید پس بزودی خواهید دانست که کیست اصحاب راه راست و کیست که هدایت یافت (۱۳۵)