صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۱۹- سوره مریم » ۹- آیات ۶۴ تا ۷۳

وَ مٰا نَتَنَزَّلُ إِلاّٰ بِأَمْرِ رَبِّکَ لَهُ مٰا بَیْنَ أَیْدِینٰا وَ مٰا خَلْفَنٰا وَ مٰا بَیْنَ ذٰلِکَ وَ مٰا کٰانَ رَبُّکَ نَسِیًّا (۶۴) رَبُّ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ مٰا بَیْنَهُمٰا فَاعْبُدْهُ وَ اِصْطَبِرْ لِعِبٰادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیًّا (۶۵) وَ یَقُولُ اَلْإِنْسٰانُ أَ إِذٰا مٰا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَیًّا (۶۶) أَ وَ لاٰ یَذْکُرُ اَلْإِنْسٰانُ أَنّٰا خَلَقْنٰاهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ یَکُ شَیْئاً (۶۷) فَوَ رَبِّکَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ اَلشَّیٰاطِینَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیًّا (۶۸) ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ کُلِّ شِیعَةٍ أَیُّهُمْ أَشَدُّ عَلَی اَلرَّحْمٰنِ عِتِیًّا (۶۹) ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِینَ هُمْ أَوْلیٰ بِهٰا صِلِیًّا (۷۰) وَ إِنْ مِنْکُمْ إِلاّٰ وٰارِدُهٰا کٰانَ عَلیٰ رَبِّکَ حَتْماً مَقْضِیًّا (۷۱) ثُمَّ نُنَجِّی اَلَّذِینَ اِتَّقَوْا وَ نَذَرُ اَلظّٰالِمِینَ فِیهٰا جِثِیًّا (۷۲) وَ إِذٰا تُتْلیٰ عَلَیْهِمْ آیٰاتُنٰا بَیِّنٰاتٍ قٰالَ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَیُّ اَلْفَرِیقَیْنِ خَیْرٌ مَقٰاماً وَ أَحْسَنُ نَدِیًّا (۷۳)

و فرو نمی‌آئیم مگر بامر پروردگار تو مر او راست آنچه میان دستهای ماست و آنچه در پس ماست و آنچه میان آنست و نباشد پروردگار تو فراموش کار (۶۴) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست پس بپرست او را و پای دار مر پرستش او را آیا می‌دانی مر او را مانندی (۶۵) و می‌گوید آدمی آیا چون بمیرم هر آینه زود باشد بیرون آورده شویم زنده (۶۶) آیا فکر نمی‌کند انسان که ما آفریدیم او را از پیش و نبود چیزی (۶۷) پس بحق پروردگار تو که حشر کنیم ایشان را با شیاطین پس هر آینه حاضر خواهیم کردشان گرداگرد دوزخ بزانو در آینده (۶۸) پس هر آینه بیرون می‌کنیم از هر گروهی هر کدامشان سخت‌تر است بر خدا از راه نافرمانی (۶۹) پس هر آینه مائیم داناتر بآنان که ایشان سزاوارترند او را بانداختن (۷۰) و نیست از شما مگر که واردشوندۀ آنست باشد بر پروردگار تو واجب حکم کرده شده (۷۱) پس می‌رهانیم آنان را که پرهیزکاری کردند و می‌گذاریم ظالمان را در آن بزانو در آینده (۷۲) و چون خوانده شود بر ایشان آیتهای ما که روشن است گفتند آنان که کافر شدند مر آنان را که گرویدند که کدام یک از آن دو گروه بهترند از راه ما وی و خوب‌ترند از راه مجلس (۷۳)