صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۱۷- سوره الاسراء » ۲- آیات ۷ تا ۱۴

إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهٰا فَإِذٰا جٰاءَ وَعْدُ اَلْآخِرَةِ لِیَسُوؤُا وُجُوهَکُمْ وَ لِیَدْخُلُوا اَلْمَسْجِدَ کَمٰا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِیُتَبِّرُوا مٰا عَلَوْا تَتْبِیراً (۷) عَسیٰ رَبُّکُمْ أَنْ یَرْحَمَکُمْ وَ إِنْ عُدْتُمْ عُدْنٰا وَ جَعَلْنٰا جَهَنَّمَ لِلْکٰافِرِینَ حَصِیراً (۸) إِنَّ هٰذَا اَلْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ وَ یُبَشِّرُ اَلْمُؤْمِنِینَ اَلَّذِینَ یَعْمَلُونَ اَلصّٰالِحٰاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً کَبِیراً (۹) وَ أَنَّ اَلَّذِینَ لاٰ یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنٰا لَهُمْ عَذٰاباً أَلِیماً (۱۰) وَ یَدْعُ اَلْإِنْسٰانُ بِالشَّرِّ دُعٰاءَهُ بِالْخَیْرِ وَ کٰانَ اَلْإِنْسٰانُ عَجُولاً (۱۱) وَ جَعَلْنَا اَللَّیْلَ وَ اَلنَّهٰارَ آیَتَیْنِ فَمَحَوْنٰا آیَةَ اَللَّیْلِ وَ جَعَلْنٰا آیَةَ اَلنَّهٰارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّکُمْ وَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ اَلسِّنِینَ وَ اَلْحِسٰابَ وَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ فَصَّلْنٰاهُ تَفْصِیلاً (۱۲) وَ کُلَّ إِنسٰانٍ أَلْزَمْنٰاهُ طٰائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ کِتٰاباً یَلْقٰاهُ مَنْشُوراً (۱۳) اِقْرَأْ کِتٰابَکَ کَفیٰ بِنَفْسِکَ اَلْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیباً (۱۴)

اگر خوب کردید خوب کردید برای خودهاتان و اگر بد کردید پس مر خودهاتان راست پس چون بیامد وعده دیگر تا بد سازند رویهاتان را و تا داخل شوند در مسجد هم چنان که داخل شدند آن را اول بار و تا تباه گردانند آنچه را که غالب شدند تباه گردانیدنی (۷) شاید پروردگار شما که رحم کند شما را و اگر عود کنید خواهیم کرد و گردانیدیم دوزخ را از برای کافران جای حبس (۸) بدرستی که این قرآن هدایت می‌کند بآنچه درست‌تر است و بشارت می‌دهد آن مؤمنان را که می‌کنند کارهای شایسته اینکه مر ایشان‌راست مزدی بزرگ (۹) و اینکه بدرستی که آنان که ایمان نمی‌آورند بآخرت مهیا کرده‌ایم بر ایشان عذابی دردناک (۱۰) و درخواست می‌کند انسان شر را مثل درخواست کردنش خیر را و بود انسان شتاب‌کننده (۱۱) و گردانیدیم شب و روز را دو آیت پس محو کردیم آیت شب را و گردانیدیم آیت روز را نور دهنده چشم تا بجوئید فضلی را از پروردگارتان و تا بدانید شمار سالها و حساب را و هر چیز را تفصیل دادیم آن را تفصیل دادنی (۱۲) و هر انسانی ملازم گردانیدیم او را عملش در کردنش و بیرون آوردیم برای او روز قیامت نامه که خواهد دید آن را گشوده (۱۳) بخوان نامه‌ات را بس است نفس تو امروز بر تو حساب‌کننده (۱۴)