صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۱۶- سوره النحل » ۱۴- آیات ۱۱۲ تا ۱۱۹

وَ ضَرَبَ اَللّٰهُ مَثَلاً قَرْیَةً کٰانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً یَأْتِیهٰا رِزْقُهٰا رَغَداً مِنْ کُلِّ مَکٰانٍ فَکَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اَللّٰهِ فَأَذٰاقَهَا اَللّٰهُ لِبٰاسَ اَلْجُوعِ وَ اَلْخَوْفِ بِمٰا کٰانُوا یَصْنَعُونَ (۱۱۲) وَ لَقَدْ جٰاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ اَلْعَذٰابُ وَ هُمْ ظٰالِمُونَ (۱۱۳) فَکُلُوا مِمّٰا رَزَقَکُمُ اَللّٰهُ حَلاٰلاً طَیِّباً وَ اُشْکُرُوا نِعْمَتَ اَللّٰهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیّٰاهُ تَعْبُدُونَ (۱۱۴) إِنَّمٰا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ اَلْمَیْتَةَ وَ اَلدَّمَ وَ لَحْمَ اَلْخِنْزِیرِ وَ مٰا أُهِلَّ لِغَیْرِ اَللّٰهِ بِهِ فَمَنِ اُضْطُرَّ غَیْرَ بٰاغٍ وَ لاٰ عٰادٍ فَإِنَّ اَللّٰهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (۱۱۵) وَ لاٰ تَقُولُوا لِمٰا تَصِفُ أَلْسِنَتُکُمُ اَلْکَذِبَ هٰذٰا حَلاٰلٌ وَ هٰذٰا حَرٰامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَی اَللّٰهِ اَلْکَذِبَ إِنَّ اَلَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَی اَللّٰهِ اَلْکَذِبَ لاٰ یُفْلِحُونَ (۱۱۶) مَتٰاعٌ قَلِیلٌ وَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ (۱۱۷) وَ عَلَی اَلَّذِینَ هٰادُوا حَرَّمْنٰا مٰا قَصَصْنٰا عَلَیْکَ مِنْ قَبْلُ وَ مٰا ظَلَمْنٰاهُمْ وَ لٰکِنْ کٰانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ (۱۱۸) ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ عَمِلُوا اَلسُّوءَ‌ بِجَهٰالَةٍ ثُمَّ تٰابُوا مِنْ بَعْدِ ذٰلِکَ وَ أَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِهٰا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ (۱۱۹)

و زد خدا مثل قریۀ را که بود ایمن آرامیده می‌آمد آنان را روزیشان فراوان از همه جا پس کفران ورزیدند بنعمت خدا پس چشانیدش خدا پوشش گرسنگی و ترس بآنچه بودند که می‌کردند (۱۱۲) و بحقیقت آمد ایشان را رسولی از ایشان پس تکذیب کردند او را پس گرفتشان عذاب و ایشان بودند ستمکاران (۱۱۳) پس بخورید از آنچه روزی دادتان خدا حلال پاکیزه و شکر کنید نعمت خدا را اگر هستید او را می‌پرستید (۱۱۴) جز این نیست حرام کرد بر شما مردار و خون و گوشت خوک و آنچه بانگ زده شد برای غیر خدا بآن پس آنکه مضطر شد که نه باغی باشد و نه عدی پس بدرستی که خدا آمرزنده مهربانست (۱۱۵) و مگویید برای وصف کردن زبانتان دروغ را این حلال است و این حرام تا ببندید بر خدا دروغ را بدرستی که آنان که می‌بندند بر خدا دروغ را رستگار نمی‌شوند (۱۱۶) مایۀ تعیش کمی است و از برای ایشانست عذابی پر درد (۱۱۷) و بر آنانی که یهود شدند حرام کردیم آنچه خواندیم بر تو از پیش و ستم نکردیم ایشان را و لیکن بودند که بخودهاشان ستم می‌کردند (۱۱۸) پس بدرستی که پروردگار تو است مر آنان که کردند بدی را بنادانی پس توبه کردند پس از آن بسامان آمدند بدرستی که پروردگار تو پس از آن آمرزندۀ مهربانست (۱۱۹)