صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۱۰- سوره یونس » ۷- آیات ۲۴ تا ۳۵

إِنَّما مَثَلُ اَلْحَیاةِ اَلدُّنْیا کَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ اَلسَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ اَلْأَرْضِ مِمّا یَأْکُلُ اَلنّاسُ وَ اَلْأَنْعامُ حَتّی إِذا أَخَذَتِ اَلْأَرْضُ زُخْرُفَها وَ اِزَّیَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَیْها أَتاها أَمْرُنا لَیْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْناها حَصِیداً کَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ کَذلِکَ نُفَصِّلُ اَلْآیاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (۲۴) وَ اَللّهُ یَدْعُوا إِلی دارِ اَلسَّلامِ وَ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ (۲۵) لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا اَلْحُسْنی وَ زِیادَةٌ وَ لا یَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ أُولئِکَ أَصْحابُ اَلْجَنَّةِ هُمْ فِیها خالِدُونَ (۲۶) وَ اَلَّذِینَ کَسَبُوا اَلسَّیِّئاتِ جَزاءُ سَیِّئَةٍ بِمِثْلِها وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ما لَهُمْ مِنَ اَللّهِ مِنْ عاصِمٍ کَأَنَّما أُغْشِیَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اَللَّیْلِ مُظْلِماً أُولئِکَ أَصْحابُ اَلنّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ (۲۷) وَ یَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِیعاً ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِینَ أَشْرَکُوا مَکانَکُمْ أَنْتُمْ وَ شُرَکاؤُکُمْ فَزَیَّلْنا بَیْنَهُمْ وَ قالَ شُرَکاؤُهُمْ ما کُنْتُمْ إِیّانا تَعْبُدُونَ (۲۸) فَکَفی بِاللّهِ شَهِیداً بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ إِنْ کُنّا عَنْ عِبادَتِکُمْ لَغافِلِینَ (۲۹) هُنالِکَ تَبْلُوا کُلُّ نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إِلَی اَللّهِ مَوْلاهُمُ اَلْحَقِّ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ (۳۰) قُلْ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ اَلسَّماءِ وَ اَلْأَرْضِ أَمَّنْ یَمْلِکُ اَلسَّمْعَ وَ اَلْأَبْصارَ وَ مَنْ یُخْرِجُ اَلْحَیَّ‌ مِنَ اَلْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ اَلْمَیِّتَ مِنَ اَلْحَیِّ وَ مَنْ یُدَبِّرُ اَلْأَمْرَ فَسَیَقُولُونَ اَللّهُ فَقُلْ أَ فَلا تَتَّقُونَ (۳۱) فَذلِکُمُ اَللّهُ رَبُّکُمُ اَلْحَقُّ فَما ذا بَعْدَ اَلْحَقِّ إِلاَّ اَلضَّلالُ فَأَنّی تُصْرَفُونَ (۳۲) کَذلِکَ حَقَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ عَلَی اَلَّذِینَ فَسَقُوا أَنَّهُمْ لا یُؤْمِنُونَ (۳۳) قُلْ هَلْ مِنْ شُرَکائِکُمْ مَنْ یَبْدَؤُا اَلْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ قُلِ اَللّهُ یَبْدَؤُا اَلْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ فَأَنّی تُؤْفَکُونَ (۳۴) قُلْ هَلْ مِنْ شُرَکائِکُمْ مَنْ یَهْدِی إِلَی اَلْحَقِّ قُلِ اَللّهُ یَهْدِی لِلْحَقِّ أَ فَمَنْ یَهْدِی إِلَی اَلْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلاّ أَنْ یُهْدی فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ (۳۵)

جز این نیست مثل زندگانی دنیا چون آبیست که فرو فرستادیمش از آسمان بس آمیخت بآن رستنی زمین از آنچه می‌خورند مردمان و چهارپایان تا چون گرفت زمین پیرایه‌اش و زینت یافت و گمان بردند اهلش که ایشان قدرت‌دارندگانند بران آمد آن را امر ما شبی یا روزی پس گردانیدم آن را در دیده گویا که نرسته بود در زمان پیش همچنین تفصیل می‌دهیم آیتها را از برای قومی که اندیشه می‌کنند (۲۴) و خدا می‌خواند بسوی سرای سلامت و راه می‌نماید کسی را که می‌خواهد بسوی راه راست (۲۵) از برای آنها که نیکی کردند نیکی است و زیادتی و نپوشد رویهاشان را گروهی نه خواری آنها اهل بهشتند ایشان در آن جاودانیانند (۲۶) و آنان که کسب کردند بدیها را جزای بدی بمثل آنست و فرو می‌گیرد ایشان را خواری نباشد ایشان را از خدا هیچ نگهدارنده گویا پوشانیده شد رویهاشان پاره از شب تیره آنها اهل آتشند در آن جاودانیان (۲۷) و روزی که محشور می‌سازیمشان همه پس می‌گوییم از برای آنانی که شرک آوردند باشید بر جاتان شما و انبازانتان پس جدایی می‌اندازیم میانشان و خواهند گفت انبازانشان نبودید که ما را می‌پرستیدید (۲۸) پس کافیست خدا گواه میان ما و میان شما که بودیم از پرستیدن شما هر آینه بی‌خبران (۲۹) آنجا بیاید هر نفسی آنچه پیش فرستاده و باز گردانیده شوند بسوی خدا که صاحب اختیار ایشانست بحق و گم شد از ایشان آنچه بودند افترا می‌کردند (۳۰) بگو کیست روزی می‌دهد شما را از آسمان و زمین یا که مالک می‌باشد گوش و دیدها را و که بیرون می‌آورد زنده را از مرده و بیرون می‌آورد مرده را از زنده و که تدبیر می‌کند کار کاینات را پس بزودی می‌گویند خداست پس بگو آیا پس نمی‌پرهیزند (۳۱) پس آن خدا پروردگار شماست بحق پس چیست بعد از حق مگر گمراهی پس بکجا برگردانیده می‌شوند (۳۲) همچنین لازم شد کلمه پروردگارت بر آنان که فسق ورزیدند بدرستی که ایشان نمی‌گروند (۳۳) بگو آیا از شریکان شما کیست که می‌آفریند خلق را پس باز می‌آورد او را بگو خدا می‌آفریند خلق را پس باز می‌آرد او را پس بکجا برگردانیده می‌شوید (۳۴) بگو آیا از انبازان شما کیست که هدایت می‌کند بسوی حق بگو خدا راه می‌نماید مر حق را آیا پس کسی که راه می‌نماید بسوی حق سزاوارتر است که پیروی کرده شود یا کسی که هدایت نمی‌یابد مگر آنکه هدایت کرده شود پس چیست شما را چگونه حکم می‌کنید (۳۵)