صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۴- سوره نساء » ۲۳- آیات ۱۱۷ تا ۱۲۲

إِنْ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلاّٰ إِنٰاثاً وَ إِنْ یَدْعُونَ إِلاّٰ شَیْطٰاناً مَرِیداً (۱۱۷) لَعَنَهُ اَللّٰهُ وَ قٰالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبٰادِکَ نَصِیباً مَفْرُوضاً (۱۱۸) وَ لَأُضِلَّنَّهُمْ وَ لَأُمَنِّیَنَّهُمْ وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَیُبَتِّکُنَّ آذٰانَ اَلْأَنْعٰامِ وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَیُغَیِّرُنَّ خَلْقَ اَللّٰهِ وَ مَنْ یَتَّخِذِ اَلشَّیْطٰانَ وَلِیًّا مِنْ دُونِ اَللّٰهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرٰاناً مُبِیناً (۱۱۹) یَعِدُهُمْ وَ یُمَنِّیهِمْ وَ مٰا یَعِدُهُمُ اَلشَّیْطٰانُ إِلاّٰ غُرُوراً (۱۲۰) أُولٰئِکَ مَأْوٰاهُمْ جَهَنَّمُ وَ لاٰ یَجِدُونَ عَنْهٰا مَحِیصاً (۱۲۱) وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنّٰاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اَلْأَنْهٰارُ خٰالِدِینَ فِیهٰا أَبَداً وَعْدَ اَللّٰهِ حَقًّا وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اَللّٰهِ قِیلاً (۱۲۲)

نمی‌خوانند از جز او مگر مادگانی و نمی‌خوانند مگر شیطان سرکش را (۱۱۷) لعنت کرد او را خدا و گفت شیطان هر آینه می‌گریم از بندگانت بهره مقرر (۱۱۸) و هر آینه گمراه می‌کنم ایشان را و در آرزو می‌اندازمشان و می‌فرمایمشان پس هر آینه بشکافند گوشهای چهارپایان را و می‌فرمایم ایشان را پس هر آینه تغییر می‌دهند آفریده خدا را و هر که فرا گیرد شیطان ناصر از جز خدا پس بتحقیق زیان کرد زیانی آشکارا (۱۱۹) وعده می‌دهدشان و در آرزو می‌اندازدشان و وعده نمی‌دهد ایشان را شیطان مگر فریب (۱۲۰) آنها آرامگاهشان دوزخست و نمی‌یابند از آن گریز گاهی (۱۲۱) و آنان که گرویدند و کردند کارهای شایسته زود باشد که در آوردشان در بهشتهایی که می‌رود از زیرشان نهرها جاودانیان در آن همیشه وعده دادن خدا براستی و کیست راستگوی‌تر از خدا در گفتار (۱۲۲)