صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۳- سوره آل عمران » ۳۷- آیات ۱۱۱ تا ۱۱۲

لَنْ یَضُرُّوکُمْ إِلاّٰ أَذیً وَ إِنْ یُقٰاتِلُوکُمْ یُوَلُّوکُمُ اَلْأَدْبٰارَ ثُمَّ لاٰ یُنْصَرُونَ (۱۱۱) ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ‌ اَلذِّلَّةُ أَیْنَ مٰا ثُقِفُوا إِلاّٰ بِحَبْلٍ مِنَ اَللّٰهِ وَ حَبْلٍ مِنَ اَلنّٰاسِ وَ بٰاؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اَللّٰهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ اَلْمَسْکَنَةُ ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کٰانُوا یَکْفُرُونَ بِآیٰاتِ اَللّٰهِ وَ یَقْتُلُونَ اَلْأَنْبِیٰاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ ذٰلِکَ بِمٰا عَصَوْا وَ کٰانُوا یَعْتَدُونَ (۱۱۲)

ضرر نمی‌رسانند شما را مگر اندک آزاری و اگر کارزار می‌کنند با شما می‌گردانند بشما پشتها را پس نصرت داده نمی‌شوند (۱۱۱) زده شد بر ایشان خواری هر کجا یافته شوند مگر بزنهاری از خدا و زنهار از مردمان و بازگشتند بغضبی از خدا و زده شد بر ایشان درماندگی آن به اینست که ایشان بودند کافر می‌شدند به آیتهای خدا و می‌کشتند پیغمبران را بناحق آن بآنکه نافرمانی کردند و بودند از حد در می‌گذشتند (۱۱۲)