صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۳- سوره آل عمران » ۲- آیات ۸ تا ۱۲

رَبَّنٰا لاٰ تُزِغْ قُلُوبَنٰا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنٰا وَ هَبْ لَنٰا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ اَلْوَهّٰابُ (۸) رَبَّنٰا إِنَّکَ جٰامِعُ اَلنّٰاسِ لِیَوْمٍ لاٰ رَیْبَ فِیهِ إِنَّ اَللّٰهَ لاٰ یُخْلِفُ اَلْمِیعٰادَ (۹) إِنَّ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوٰالُهُمْ وَ لاٰ أَوْلاٰدُهُمْ مِنَ اَللّٰهِ شَیْئاً وَ أُولٰئِکَ هُمْ وَقُودُ اَلنّٰارِ (۱۰) کَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ اَلَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَذَّبُوا بِآیٰاتِنٰا فَأَخَذَهُمُ اَللّٰهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ اَللّٰهُ شَدِیدُ اَلْعِقٰابِ (۱۱) قُلْ لِلَّذِینَ کَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَ تُحْشَرُونَ إِلیٰ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ اَلْمِهٰادُ (۱۲)

ای پروردگار ما مایل مکن بباطل دلهای ما را پس از آنکه راه نمودی ما را و ببخش ما را از نزد خود رحمتی بدرستی که تو تویی بغایت بخشنده (۸) پروردگار ما بدرستی که تو جمع کنندۀ مردمانی برای روزی که نیست شکی در آن بدرستی که تو خلاف نخواهی کرد وعده را (۹) بدرستی که آنان که کافر شدند هرگز کفایت نکند از ایشان مالهایشان و نه فرزندانشان از خدا چیزی را و آن گروه ایشانند هیمه آتش (۱۰) چون عادت آل فرعون و آنان که بودند پیش از ایشان تکذیب کردند آیتهای ما را پس گرفتشان خدا بگناهشان و خدا سخت عقوبت است (۱۱) بگوی مر آنان را که کافر شدند زود باشد که غلبه کرده شوید و حشر کرده شوید بسوی دوزخ و بد بستریست (۱۲)