وَ مَثَلُ اَلَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوٰالَهُمُ اِبْتِغٰاءَ مَرْضٰاتِ اَللّٰهِ وَ تَثْبِیتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصٰابَهٰا وٰابِلٌ فَآتَتْ أُکُلَهٰا ضِعْفَیْنِ فَإِنْ لَمْ یُصِبْهٰا وٰابِلٌ فَطَلٌّ وَ اَللّٰهُ بِمٰا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (۲۶۵)
و مثل آنان که انفاق می‌کنند مالهاشان را به جهت طلب خشنودی خدا و ثابت گردانیدنی از خودهاشان چون مثل بوستانیست بر بلندی که برسدش باران بزرگ قطره پس بدهد ثمرش را دو چندان پس اگر نرسد آن را باران بزرگ قطره پس باران خورد قطره و خدا بآنچه می‌کنید بیناست (۲۶۵)
هم مثال آن کسان کانفاق مال
می نمایند از رضای ذوالجلال
از ره بینایی و نور یقین
که مر ایشان راست اندر راه دین
هست چون باغی به ارض مرتفع
بیشتر زآن گشت خواهی منتفع
گر بر آن بستان رسد باران سخت
کم نگردد نفع او از حسن بخت
بوستانی کز زمین باشد بلند
نیست از تخریب سیل، آن را گزند
حاصل از وی بیشتر آید به دست
هم ز باغی کو بود بر ارض پست
هست ممکن بلکه هر سالی دو بار
حاصل آرد بی ز آسیبی به بار
بارش او را گرچه ناید سخت تر
نرم و کم یعنی بر او بارد مطر
همچنین دان در ثواب انفاقها
گر که الله است و از اشفاقها
نزد حق هر دانۀ او خرمنی است
بل نه خرمن، جنّتی و گلشنی است
حق بر اعمال شما باشد بصیر
چیست تا آن از قلیل و از کثیر