یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تُبْطِلُوا صَدَقٰاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَ اَلْأَذیٰ کَالَّذِی یُنْفِقُ مٰالَهُ رِئٰاءَ اَلنّٰاسِ وَ لاٰ یُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَ اَلْیَوْمِ اَلْآخِرِ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوٰانٍ عَلَیْهِ تُرٰابٌ فَأَصٰابَهُ وٰابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْداً لاٰ یَقْدِرُونَ عَلیٰ شَیْ‌ءٍ مِمّٰا کَسَبُوا وَ اَللّٰهُ لاٰ یَهْدِی اَلْقَوْمَ اَلْکٰافِرِینَ (۲۶۴)
ای آن کسانی که گرویدید باطل مسازید صدقه‌های خود را بمنت نهادن و آزار چون کسی که انفاق می‌کند مالش را به جهت دیدار مردمان و نمی‌گردد بخدا و روز بازپسین پس مثل او چون داستان سنگ همواریست که بر او باشد خاکی پس رسیده باشد آن را بارانی بزرگ قطره پس واگذاشته باشد آن را قادر نیستند بر چیزی از آنچه کسب کردند و خدا راه ننماید گروه کافران را (۲۶۴)
مؤمنان لا تُبطِلُواْ صدقَاتِکُم
از ره آزار و منّت، و اُشتلم
آنکه کرد انفاق مال از بهر ناس
باشد اندر نعمت حق ناسپاس
می نماید از ریاء انفاق مال
نی کز او خوشنود گردد ذوالجلال
نیست بذلش از خضوع و معذرت
یا ز ایمان بر خدا و آخرت
هست چون سنگی که روی اوست خاک
خاکش از قطرات باران گشت پاک
نیستش قدرت که تا دارد نگاه
خاک را بر خود ز باران در پناه
نیست ایشان را توانایی و تاب
هم به حفظ آنچه کردند اکتساب
راه ننماید خدا بر کافران
که کنند افعال نیکو در جهان
کی زند سَر فعل نیکو از خسیس
نیکی از حق است و زشتی از بلیس