صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۲- سوره بقره » ۱۳۵- آیه ۲۶۱

مَثَلُ اَلَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوٰالَهُمْ فِی سَبِیلِ اَللّٰهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنٰابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ‌ حَبَّةٍ وَ اَللّٰهُ یُضٰاعِفُ لِمَنْ یَشٰاءُ وَ اَللّٰهُ وٰاسِعٌ عَلِیمٌ (۲۶۱)

مثل کسانی که انفاق می‌کنند مالهاشان را در راه خدا چون مثل دانه‌ایست که برویاند هفت خوشه که در هر خوشه صد دانه باشد و خدای می‌افزاید از برای آنکه می‌خواهد و خدا فراخ رحمت داناست (۲۶۱)

در مثل آنان که از اموالها

میکنند انفاق در راه خدا

حبّه ای باشد کز او روید بعّد

هفت خوشه وز هر آن یک دانه صد

می نماید حق فزون بر هر که خواست

واسع و دانا چو او بر ماسواست

منفقین را آگه است از سرّ حال

کز چه نیّت می کنند انفاق مال

می دهد وسعت به قدر نیّتش

میفزاید بر نوا و نعمتش