از فضلای رشت گیلانست و در علوم نجوم ماهر و احکام او در آن امر بر همه کس ظاهر و عروض و قافیه و صنایع شعری را خوب دانسته و بغایت خلیق و خوش صحبت بوده و در همه روشی شعر گفته این ابیات از اوست :
منه کاکل به پیشانی و میل فتنه کمتر کن
جهانی را بس است آنزلف،کاکل را پس سرکن
کسی کاو را نظر بر عارض آن ماهرو باشد
همی خواهم که نور چشم من در چشم او باشد
ز بیوفایی جانان چنان نمود مرا
که دل نهم . بجدایی و دل نبود مرا