مولدش هرات بود و وجه تسمیه او اینست که هر قصیده و غزلی که میگفت چندانکه قافیه داشت میگفت . اگر چه غزلی صد بیت می شد و اگر دیگری قافیه پیدا کردی که او نگفته بودی زر داده میخرید! و داخل شعر خود می ساخت و اصلا مقید بمعنی نبود، خواجه حبیب الله ساوه ای که وزیر درمش خان لله من بود غزل ردیف سفید . خواجه حسن دهلوی را در میان انداخته بود. او در مدح خواجه مذکور جواب گفته . این دو بیت از غزل اوست :
دگر ره بازمیگردم که شاید بینم این بارش
خواجه عالی گهر بنشسته با نور و صفا
جامه آب نباتی در برش استر سفید
آدمی از ساوه خیزد و زهری بغض و حسد
ظاهرا در گنابد امرود را عودی تر میگویند و پشتر نام دیهی است از ولایت خراسان و احیانا بیت این چنین هم میگفت :