از مردم معتبر شیراز بود و در میانه اهل فضل بخوش طبعی و ادراک ممتاز، ولی تخلص میکرد . این رباعی از اوست :
غم را ز من و مرا گریز از غم نیست
یاران قدیم را گریز از هم نیست
غم خوی بمن کرده و من خوی بغم
همچون من و غم دو یار در عالم نیست