ولد خلیفه هدایت الله اصفهانی است از سادات بزرگ آنجاست . جوانی متقی، فاضل درویش نهاد است و همیشه رعایت اهل استحقاق می نماید و اغلب بدرس و افاده مشغولی می فرماید این رباعی از اوست .
شمعی که بسوخت جان غم پروردم
تا گفت که پروانه خویشت کردم
می میرم اگر نمی روم نزدیکش
میسوزم اگر بگرد او میگردم