بر یتیمان پس مکن قهر ای سند
یاد آور از یتیمی های خود
این یتیمان را پدر باش و شفیق
گمرهان را رهنما شو بر طریق
احمدا، محروم سائل را مکن
نرم گو با سائل‌ِ مسکین سخن
بانگ بر سائل مزن بین حاقه را
دیده ای چون درد فقر و فاقه را
زآنچه دادم بر تو سائل را بده
چونکه کِشتی، آب حاصل را بده