ابن عماد » روضة المحبین » بخش ۳۹ - غزل

چشمم ز غمت پرآب تا کی

وز هجر تو دل کباب تا کی

چون غمزه شوخ نیم‌مستت

حال دل من خراب تا کی

بخت از من زار دل رمیده

چون چشم خوشت به خواب تا کی

این سوز من و نیاز تا چند

وین ناز تو و عتاب تاکی

از چشم من فراق‌دیده

رخسار تو در حجاب تا کی

بیچاره دل من از فراقت

در محنت و اضطراب تاکی

با ابن عماد خسته آخر

ای ترک خطا خطاب تا کی