اُونوختْ که هیچ‌کس مهر رهْ به دلْ نکاشتْ بی،
تنه دْ گل و یاسَمنْ بو نداشتْ بی،
اُونوختْ که تره مارْ دُوشْ هَئیتهْ داشتْ بی،
اُونوختْ غَم و اندوهْ، مه شوم و مه چاشتْ بی،
اُونوختْ اگر مجنونْ لیلی عشقْ داشتْ بی،
اسٰا امیرْ مهرِ گُوهرْ دلْ دکاشتْ بی،
فرهادْ گلنگْ ره دوشْ هنیا وداشتْ بی،
آخرْ داغِ شیرینْ، جانْ ره شهْ گذاشتْ بی،
هوای ابر نیسونْ صدفْ گماشتْ بی،
اونْ صدفْ که گُوهر داشتهْ، گوهرْ داشتْ بی،
مه دوستْ ده و چارِ قَمرْ چیره داشتْ بی
یادْ دارْنی تنه مارْمنه جا آراشتْ بی؟
یادْ دارْنی تنه سِرْ، مه جه کینه داشتْ بی؟
یادْ دارْنی تنه کاکو هچّی نداشتْ بی؟
امیر تره دوش گیتهْ، چطری داشتْ بی؟