امیر پازواری » دیوان اشعار » هشت‌بیتی‌ها » شمارهٔ ۱۱

امیر گِنِهْ: که حلقه‌یِ دالِهْ ته زِلْفْ

یا حلقه‌یِ سیمِ زرنگاره ته زِلْفْ

خِشبو ئه مگر مَشْکِ تِتاره ته زِلْفْ؟

مه ور مُوسِمْ لَیْل وُ نهاره ته زِلْفْ

درازْ کَمِنّ سامِ سوارِه ته زِلْفْ

زنجیرِ عدالتْ به قراره ته زِلْفْ

پلّه دچییِه به سونِ ماره ته زِلْفْ

هرمی که خراجِ قَنْدِهاره ته زِلْفْ

سیاهی مونند شویِ تاره ته زِلْفْ

نظر کرده‌یِ شاهِ جبّاره ته زِلْفْ

شیرینی یکی (مگر) قندِ خِرواره ته زِلْفْ

گر غمگینْ بَوِّمْ مه غَمْگُساره ته زِلْفْ

هرمی قیمتِ قارونِ ماله ته زِلْفْ

نظر کرده‌ی شاهِ جبّاره ته زِلْفْ

ونه بخرینم گرونبهائه ته زِلْفْ

عاشقْ مردمونْ‌رِهْ غَمْ فزائه ته زِلْفْ