امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۳۱

اَمیرْ گِنِهْ: تُوفیقِ خِدٰایِ دٰاوَرْ

سَمیع وُ بَصیر وُ هَمِهْ جٰا وی حٰاضِرْ

دٰانٰا وُ تِوٰانٰا وُ قَیّوم وُ قٰادِرْ،

بِهْ اُونْ دَه وُ دِ دوُسْتْ کِهْ مِهْ دِلْ نِیٰازِرْ!

بِهْ اُونْ مَسْجِدِ سَرْوُ گَرْدِ چِهٰارْ دَرْ

بِهْ اوُنْ تُرْبِتِ سَرْ کِهْ خِتْ بُو پَیَمْبِرْ،

بِهْ اُونْ خِدٰایی کِهْ نییهْ رَبِّ دیگِرْ،

مِرِهْ نییهْ به دل دُوستی غَیْرِ حَیْدِرْ