امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۷

بِلْبِلْ صِفِتْ بَدیمهً هِواٰی تِهْ رُخْ

نَدیمهْ دَستِهْ گِلْ رِهْ هَمْتٰای تِهْ رُخْ

ماه وُ سِتارِهْ هَرْ دِ گُمراٰیِ تِهْ رُخْ

مِنْ کیمِهْ نِکِمّهْ جٰانْ فِدایِ تِهْ رُخْ