رهی معیری » ترانه‌ها و نغمه‌ها » شمارهٔ ۲۰ - کاروان دشتی

همه شب نالم چون نی

که غمی دارم، که غمی دارم

دل و جان بردی از ما

نشدی یارم، نشدی یارم

چو بوی گل به کجا رفتی؟

تنها ماندم، تنها رفتی

فتادم از پا، به ناتوانی، اسیر عشقم، چنان که دانی

رهایی از غم، نمیتوانم، تو چاره ای کن، که میتوانی

گر ز دل برآرم آهی

آتش از دلم ریزد

چون ستاره از مژگانم

اشک آتشین ریزد

نه حریفی تا با او غم دل گویم

نه امیدی در خاطر، که تو را جویم

ای شادی جان، سرو روان، کز بر ما رفتی

از محفل ما، چون دل ما سوی کجا رفتی، تنها ماندم، تنها رفتی

به کجایی غمگسار من، فغان زار من بشنو و بازآ، بازآ

از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو و بازآ، بازآ سوی رهی

چون روشنی، از دیده ما رفتی

با خاطره باد صبا رفتی