نورعلیشاه » دیوان اشعار » غزلیات » بخش دوم » شمارهٔ ۴۳

مرا قبله جان کنون روی اوست

که محراب دل طاق ابروی اوست

بدیدار بیت الحرامش چکار

کسیرا که دل کعبه کوی اوست

سراسر جهان و در او هر چه هست

یکی جلوه از روی نیکوی اوست

عبیر بهشتی و مشک تتار

همه نافه چین گیسوی اوست

فریبم بطوبی مده زاهدا

که طوبی من قد دلجوی اوست

برد پنجه کی دست چو بین عقل

ز عشقی که فولاد بازوی اوست

چو نورم رهائی دگر مشکل است

ز چوگان عشقش که دل کوی اوست