پسته او که نوشخند آمد
خنده اش بر بساط قندآمد
نمکی از لب شکر بارش
مرهم ریش دردمند آمد
صفحه رو و نقطه خالش
در نظر مجمر و سپند آمد
تار زلفش بگردن عشاق
در ره عشق چون کمند آمد
پیش حسنش زچون و چند مگو
زانکه برتر ز چون و چند آمد
سخن تلخ زآن لب شیرین
خوشترم از گلاب و قند آمد
طبع گوهر فشان نور علی
در صفت نظم دلپسند آمد