حاجب شیرازی » گزیدهٔ اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۹۲

دوستان از راستی کم فکر تل و ول کنید

می توانید آنچه آخر می کنید اول کنید

صلح را محکم میان بندید با نزع و صلاح

رسم درویشی بیاموزید و کم کل کل کنید

وقت بدبینی و رفتار کج و حرص و طمع

چشم خود را کور، دست و پای خود را شل کنید

صلح را یکدل میان آرید بردارید جنگ

ادهم بخت خود امشب در نشد ارجل کنید

میتوان در دل عبادت کرد حق را متصل

کس نمیگوید وجود خویش را محمل کنید

اندر آن شرعی که جز صلح و صلاح و صدق نیست

میتوانید از شرف خود را همه مرسل کنید

یا به شکل شعله جواله جولانی دهید

ورنه تند آتش خدا را خویش منقل کنید

نوع آزادند از رویت دین ها پرست

پیش هر ناکس مبادا خویش را انگل کنید

با گروه ناکس و بی عصمت و ناموس، کوی

می نشاید راه مخرج را، ره مدخل کنید

نیست شیطانی بجز نفس دغا در جلدتان

تا بکی باید حواس خویش را مختل کنید

روزی از کد یمین و از حلال استی مباد

از امیدی خویش را بیچاره و تنبل کنید

این زمین گوژپشت از خود شما را نادرست

سنبلش را قوز یا خود قوز او سنبل کنید

از سر یاران نیارد باد موئی کم کند

گرچه با قاتل چو «حاجب » روی در مقتل کنید