میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۵

ای دوست منم ز جرم شرمنده تو

مخلوق تو وسگ تو وبنده تو

در عالم عشق جان من مرده تو

در هر دو جهان روان من زنده تو