فصیحی هروی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۷ - هجویه

خواجه را از زبان بنده بگو

زر امید خویش مس نکند

خویش را آدمی بنشمارد

هرزه انکار عقل و حس نکند

خون ناموس خود نگه دارد

تیغ هجو مرا نجس نکند