فصیحی هروی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۷۲

چند ای شوق طواف در و بام تو کنم

آه را دودکش شعله خام تو کنم

چشم گردم همه و نقش جمالت بینم

گوش گردم همه و یاد کلام تو کنم

در قدح جوشم و عکس لب لعلت دزدم

در صراحی شوم و سجده جام تو کنم

چون گدایی که نهد کاسه دریوز به کف

گوش بردارم و دریوزه نام تو کنم

دوش می‌گفت فصیحی ز غم ما مخروش

ورنه این نوش به یک خنده حرام تو کنم