طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۲۵۳

ز ازل، مرشدما خواست که فرزانه شود

آنقدر عقل کجا داشت که دیوانه شود

به مددکاری این بخت زبون در عرفات

کعبه سازی چو کنم، طرح صنمخانه شود

به خرابی نکشد آنچه ز حق شد آباد

خانه کعبه ندیدیم که ویرانه شود