طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۱۳۴

قدم بیرون منه از عالم آب

درین دریا، فروکش کن چو گرداب

بسی فیض است در شب زنده داری

مده چشم قدح را فرصت خواب

دلم سوراخها دارد چو طنبور

ز دست کنجکاویهای مضراب