میلی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۸۴

خلقی به سر ره که خرامان بدر آیی

آید ز فریب تو که پنهان بدر آیی

خواهی که شود دست ز دامان تو کوتاه

کز خانه چو گل بر زده دامان بدر آیی

تا سازی‌ام آزرده، بپرسی خبر غیر

از جذبه عشقم چو شتابان بدر آیی

شب خلق به خواب خوش و من بر سر هر کوی

کز بزم که سرمست و غزلخوان بدر آیی

رفتی که شوی شاد ز جان دادن میلی

من در غم آنم که پشیمان بدر آیی