یک بنده تمام عمر خود را
ره با قدم غنای پوید
وز خالق و خلق بهرام ساک
پیوسته ره فرار جوید
یک بنده ز فرط احتیاجات
در هر نفسی خدای گوید
زین فقر و غنا به گلشن دهر
بر گو که گل مراد بوید
چون در گذرند آب رحمت
از روی چه کس غبار شوید