صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » ترکیبات » شمارهٔ ۹ - در مدح حضرت مولی الموالی علی علیه‌السلام

ای مظهر احد هو یا علی مدد

ای محرم صمد هو یا علی مدد

ای شاه ذور شد هو یا علی مدد

ای میر معتمد هو یا علی مدد

جان از تو صیقلی یا مرتضی علی

دل از تو منجلی یا مرتضی علی

یا والی الولی یا مرتضی علی

ای ذات تو علی یا مرتضی علی

ایجاد جن و انس از حی لم یزل

بهر عبادتست نی فتنه و دغل

ذکر علی بود چون بهترین عمل

پس خلق جن و انس گشتند کز ازل

گسترده هر طرف شیطان ز حیله دام

تا در مقام خود ما را دهد مقام

ما حرز جان کنیم نام تو را مدام

تا آن رجیم را از این خجسته نام

یارب چو بر پرد مرغ روان من

گردد به زیر خاک آندم مکان من

از این سخن مباد افتد زبان من

خواهم که تا به حشر باشد بیان من

موسی به مهر تو زاد و وفات یافت

عیسی ز لطف تو حسن صفات یافت

خضر از ولای تو آب حیات یافت

نوح از شدائد طوفان نجات یافت

عقل از تو مات و نطق در وصفت الکنست

گر خوانمت خدای کفر مبرهن است

ور دانمت جدای آن کفر در من است

از بهر هرکسی حدی معین است

ای میر تاج بخش ای شاه تاج‌دار

ای نفس مصطفی ای شیر کردگار

در قلب سالکان در دور روزگار

از اسم ذوالفقار و ز جسم ذوالفقار

مخلوق خاص حق خلاق ماسوا

فرمانده عباد فرمان بر خدا

هم خالق زمین هم فاطر سما

ای صاحب یدی کش خوانده کبریا

دل‌خانهٔ خداست تا خانهٔ تو شد

جان مست بادهٔ پیمانهٔ تو شد

اطراف شمع هو پروانهٔ تو شد

هرکس تو را شناخت دیوانهٔ تو شد

والشمس والضحی یعنی بروی تو

واللیل اذا سجی یعنی به موی تو

در دل صغیر راهست آرزوی تو

خواهد که سر نهد بر خاک کوی تو