فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۱

ای خواجه تو می‌روی و دنیا ماند

بیچاره تنت به گور تنها ماند

سرمایة عمر چون به جا هیچ نماند

سودی ندهد که مال بر جا ماند