سوزنی سمرقندی » دیوان اشعار » هزلیات » قطعات » شمارهٔ ۴ - هجو من

کی چون توئی خر از همه اهل گزیدگیست

کاین هجو من ترا بتاز خر کریدگیست

جز آنکه دیدمت بپس پیر میره در

دیگر مرا بگوی که با تو چه دیدگیست

من خر سپوزم و تو خر، اینست جرم من

اینجا نه خر فروشی و نه خر خریدگیست

هر روز ختری تو و من خر سپوزتر

خری و خر سپوزی تا آفریدگیست

از یک هجا، زبان تو خر را بریده ام

باقی هر آنچه هست، نمک بر پزیدگیست