ای رخت چون گل از لطافت و لون
آرزوی دلم توئی به دو کون
نه چو زلف تو سنبل است از بو
نه چو رخسار تو گل است از لون
رویت از روشنی کف موسی
مویت از تیرگی دل فرعون
به وصالت رسد بلند اقبال
شودش گر خدای عالم عون