سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۰۱

ای عود بهشت فعل بیدی تا کی

وی ابر امید ناامیدی تا کی

کردی بر من کبود رخ زرد آخر

ای سرخ سیاه گر سپیدی تا کی