بلند اقبال » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۸۷

کشدم بی تو بر بهشت ار میل

جای بادا به دوزخم در ویل

وصف روی تو سورهٔ والشمس

شرح موی تو آیهٔ واللیل

راه دارد دلار به دل ز چه رو

هیچ با ما دلت ندارد میل

بس که گریم ز دوریت نه عجب

شهر ویران شود اگر از سیل

دور از رویت ای مه بی مهر

شده چشمم ز خون دل چو سهیل

آه مستان ز سینه وقت سحر

بهتر از زاهد و دعای کمیل

عاشقان را منم بلند اقبال

دلبران را اگر توئی سرخیل