میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ ۲۹۹

خدای جهان در جهان جهان

نهاده بسی رازهای نهان

نیابد بدان رازها آگهی

مگر راز دانان کار آگهان

همه دین پژوه و بتن لاغران

همه راد مرد و بجان فربهان

بگفتار شیرین بکردار نغز

بصورت گدایان بمعنی شهان

برو بومشان دانش آباد چرخ

نه از کشور ری نه از اسپهان

ستاده همه روزه بر شاهراه

که ره برگشایند زی گمرهان