میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ ۹۰

گر خدای سپهر یار من است

سیر گردون به اختیار من است

یاری از بندگان نمی‌خواهم

گر خداوندگار یار من است

آسمان و زمین و جن و ملک

همه مخلوق کردگار من است

گر سگ بارگاه حق باشم

شرزه شیر فلک، شکار من است

از سگم نیز کم بقیمت خوان

گر سگ نفس دون، سوار من است