سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲۲

بر طرف قمر نهاده مشک و شکرش

چکند که فقاع خوش نبندد به درش

در کعبهٔ حسن گشت و در پیش درش

عشاق همه بوسه‌زنان بر حجرش