سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۴

عشاق اگر دو کون پیش تو نهند

مفلس مانند و از خجالت نرهند

من عاشق دلسوخته جانی دارم

پیداست درین جهان به جانی چه دهند