که می رود که پیامم بشهر یار رساند
حدیث بنده ی مخلص بشهریار رساند
درود دیده ی گوهر نثار لعل فشانم
بدان عقیق گهر پوش آبدار رساند
دعا و خدمت میخوارگان بوقت صبوحی
بدان دو نرگس میگون پرخمار رساند
ز راه لطف بجز باد نوبهار که باشد
که حال بلبل بیدل بنوبهار رساند
اگر بنامه غم روزگار باز نمایم
کسی که نامه رساند بروزگار رساند
هوا گرفتم و جانرا بدست آه سپردم
ببوی آنک چو بادش بدان دیار رساند
ولی بمنزل یاران نسیم باد بهاران
گمان مبر که ز خاکم بجز غبار رساند
مگر برید صبا اشتیاق نامه ی خواجو
بکوی یار کند منزل و بیار رساند