یغمای جندقی » دیوان اشعار » سرداریه » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۰

زان زلف و ذقن چیست فلک پیمودن

با ناله و از اشک زمین فرسودن

این در پی آن باد به چنبر بستن

آن از غم این آب به هاون سودن